A tym wygrałem wejścówkę na Falkona. Konkurencja była na tyle niska, że wystarczył 5 minutowy zlepek prostych rymów

Konkurs organizował spotted Lublin i zadaniem śmiałków było napisanie komentarza dlaczego to właśnie on miał być tym, który otrzyma wejściówkę
Buty już wiążę, kurtkę zakładam,
Gdyż na Falkona apetyt nie lada.
Czekam już na to okrągły rok,
Jednakże właśnie przeżyłem szok!
Skarbonka jest pusta, kieszeń tak samo
Dej na Falkona mi droga mamo!„
Tak dużo, syneczku?”, odparła nerwowo
A zatem na Falkon nie dojdę tą drogą.
I cóż teraz zrobić by nie dać się biedzie?
A zwrócić się do Was, mój drogi Spottedzie.

Wpis na konkurs organizowany przez Games Factory. Należało ułożyć dialog wikingów, w którym pojawić się miał zwrot "fabryka gier". Niestety nie zostałem wyróżniony.

- Już niebawem dołączymy do Odyna!
- By ucztować wiecznie i kosztować wina!
- To właśnie jest celem wojownika bytu!
- Umrzeć w krwawej chwale i doznać zasczytu!
- Cóż to jest przed nami, bracia moi mili?
  Czyśmy jakimś cudem z kursu nie zboczyli?
- Bracia wojownicy, to właściwy cel!
  Śmierci dziś nie będzie, jest Fabryka Gier!

6 Grudnia

Śnieg za oknem, mroźna zima,
Żywej duszy nigdzie ni ma.
Czy przy piecu, czy pod kocem
Każdy spędza chłodne noce.
Ale cóż to? Co za dziwy?
Po ulicy prze ktoś żywy!
Mimo tak wielkiego chłodu,
Owa postać mknie do przodu!

Wielkie buty, broda siwa,
Wór tak ciężki, aż nim kiwa.
Dyszy mocno lecz nie zwleka,
Bo prezentów każdy czeka.
Z ciepłych domów i przez szybę,
Wszyscy patrzą nań z podziwem.
Nagle dziwnie zwolnił kroku,
By wykrzyczeć coś w amoku.

„Smutną wieść Wam dzisiaj niosę,
Tak naprawdę świąt nie znoszę!
Zapierdalam w taki wicher,
Ty zaś w domu cieszysz michę.
Wciąż się pytasz o prezenty,
A ja stoję tu zziębnięty.
Oczekuje ludzi mrowie,
Mając w chuju moje zdrowie.
Już wkurwiony takim stanem,
Mam w tym roku wyjebane.
Pójdę się najebać chuje,
Wam zaś święta odwołuję. ”

Zaraz ruszył w wielki świat,
Aby obrać wódki szlak.
Po dziś dzień się kłamstwo sieje,
Że Mikołaj nie istnieje.

Razu pewnego w leśnej gęstwinie

Buszował rycerz o bujnej czuprynie.

Kręci się, wierci, czegoś tu szuka,

Ogląda ściółkę, w drzewo zapuka.

W końcu pod dębem kucnął wygodnie,

By wnet pośpiechem opuścić spodnie.

Tak bowiem sraka męczy człowieka,

Choćbyś ją prosił, nie chce zaczekać.

Robi więc rycerz, co zrobić musi,

Z wielką nadzieją, że sraka nie wróci.

Na domiar złego, w tym samym czasie,

Orszak królewski był na tej w trasie.

Widząc to Wacław przylgnął do drzewa,

Na nic to wszakże, bo dupa mu śpiewa.

Myśli więc smutno, „jestem zhańbiony”,

Ktoś jednak składa królowi ukłony.

Jakiś włóczęga co traktem się wlecze,

Zagrodził im drogę i tak oto rzecze:

„Królu mój wielki, wyskakuj z kasy

Chyba, że lubisz jak drą z ciebie pasy. „

„Na głowę spadłeś czyś zjebem zrodzony?”
Uniósł się w gniewie nosiciel korony.

Nagle gdzieś z lasu włóczęgi kamraty,

Królewskie straże posłali w zaświaty.

Widząc to władca zaczął się kajać,

Szukając drogi, którędy spierdalać.

„Bóg wszystko widzi i płazem nie puści,

Chuj wam więc w dupę, jebani oszuści!”

Las się wypełnił zbójeckim śmiechem,

Lecz ucichł szybko wraz z gromu echem.

Grzmoci potężnie, choć brak chmur na niebie,

A zbójcy w popłochu pognali przed siebie.

Wacław skończywszy swą kanonadę,

Podtarł se dupę i klepnął w pośladek.

I z tak wielką ulgą w las się oddalił.

A król przekonany, że bóg go ocalił. 

Pędzi trajtek znów przez miasto,
Ludzi mnóstwo, wewnątrz ciasno.
Ręka, noga, mózg na ścianie,
„Weź ten łokieć drogi panie!”
Zaraz, zaraz, co ja słyszę?
Ktoś tu nagle przerwał ciszę.
Klucz francuski stuka w rurę,
Ktoś wiertarką wierci dziurę.
Młotek wali głośno gwoździe,
No i strzela jakiś moździerz.
Niech to diabli, co za tupet!
Jakiś kretyn puszcza nutę!
Ten, co stworzył te utwory,
Chyba był już mocno chory.
Z telefonu płyną dźwięki,
Dostarczając nam udręki.
Po kwadransie tych katuszy,
Wszystkim już pękały uszy.
Wreszcie znalazł się chłopina,
Co już tego nie wytrzymał.
„Wyłącz koleś to badziewie,
Bo nie ręczę już za siebie.
Ja rozumiem, ciężkie czasy,
Na słuchawki nie ma kasy.
Szanuj jednak cudzą wolę,
Wyłącz nutę, ja pi****ę”.

Dziwował się wielce Godley jarawszy topę
"Czemu masy już nie takie co przed rokiem?"
Odpowiedzi nie znalazł, choć była tak blisko
Przystopuj wariacie, to właściwie wszystko.

Z dedykacją dla Godleya

razu pewnego gasiwszy peta,
przypalił se pejsa żydek Szuetam
bolało go strasznie, lecz światła doktryna
"zniosę ten ból w imię wujka Stalina!"

z dedykacją Dla Szuetama Namlewa, pewnego żydokomucha :D